موعظه ای برای موعظه کننده
روزی امام سجاد علیه السلام در منی به حسن بصری برخورد که مردم را موعظه می کرد امام علیه السلام فرمود:- ای حسن ! ساکت باش تا من سؤ الی از تو بکنم !آیا در سرانجام کار از این حال که بین خود و خدا داری راضی خواهی بود؟پاسخ داد:- خیر! راضی نخواهم بود.- آیا در فکر تغییر این وضع خود هستی تا به وضع و حال شایسته ای که مورد رضایت تو باشد؟حسن بصری مدتی سر به زیر انداخت ، سپس گفت :- هر بار با خود عهد می کنم که این حال را تغییر دهم ولی متاءسفانه چنین نمی شود و فقط در حد حرف باقی می ماند.حضرت فرمود:- آیا امیدواری بعد از محمد صلی الله علیه وآله پیغمبری بیاید که با تو سابقه آشنایی داشته باشد؟- خیر!- آیا امیدواری غیر از این ، جهان دیگری باشد که در آن کارهای نیک انجام دهی ؟- خیر!- آیا اگر کسی مختصر عقلی داشته باشد، به همین اندازه که تو راضی هستی ، از خود راضی بود، تویی که به طور جدی سعی در تغییر حال خود نمی کنی - و امید هم نداری پیامبر دیگری بیاید و دنیای دیگری باشد که در آنجا به اعمال شایسته مشغول شوی ! - حال ، مردم را نیز موعظه می کنی ؟همین که امام علیه السلام رد شد، حسن بصری پرسید:- این شخص که بود؟گفتند:- علی بن حسین علیه السلامگفت :- اینان (اهل بیت ) منبع علم و دانش اند.از آن پس دیگر کسی ندید حسن بصری موعظه ای بکند.
